Ιστορία

Καθ'όλη σχεδόν την ιστορία της, η αρχαία Ελλάδα αποτελούνταν από "πόλεις-κράτη", οι οποίες είχαν περιορισμένη ισχύ εκτός των τειχών τους. Επάνω στο μικρό νησί της Ρόδου, υπήρξαν τρεις: Η Ιαλυσός, η Κάμειρος και η Λίνδος. Το 408 π.Χ., οι 3 πόλεις ενώθηκαν για να σχηματίσουν μια τετράπολη με πρωτεύουσα την πόλη της Ρόδου. Η πρωτεύουσα πόλη της Ρόδου άκμασε εμπορικά και απέκτησε ισχυρούς οικονομικούς δεσμούς με την Αίγυπτο του Πτολεμαίου Ι, την κύρια σύμμαχο της. Το 305 π.Χ., οι Αντιγονίδες της Μακεδονίας, που ήταν αντίζηλοι των Πτολεμαίων, πολιόρκησαν τη Ρόδο, σε μια προσπάθεια να διακόψουν τη Ροδιο-Αιγυπτιακή συμμαχία. Δεν μπόρεσαν ποτέ να εισέλθουν στην πόλη. Με την υπογραφή συνθήκης ειρήνης το 304 π.Χ., οι Αντιγονίδες έλυσαν την πολιορκία, αφήνοντας ένα θησαυρό πολεμικού εξοπλισμού πίσω τους. Για να γιορτάσουν την ενότητά τους, οι Ρόδιοι πούλησαν τον εξοπλισμό και χρησιμοποίησαν τα χρήματα για να αναγείρουν ένα τεράστιο άγαλμα του προστάτη-θεού τους, του θεού Ήλιου. 

Η κατασκευή του Κολοσσού διάρκεσε 12 χρόνια και ολοκληρώθηκε το 282 π.Χ. Επί σειρά ετών, το άγαλμα έστεκε στην είσοδο του λιμανιού, έως ότου ένας ισχυρός σεισμός χτύπησε τη Ρόδο το 225 π.Χ. Η πόλη υπέστει σοβαρές καταστροφές και ο Κολοσσός "πληγώθηκε" στο πιο αδύναμο σημείο του -- το γόνατο. Οι Ρόδιοι έλαβαν μια άμεση προσφορά από τον Πτολεμαίο ΙΙΙ τον Ευεργέτη, της Αιγύπτου, να καλύψει εκείνος όλα τα έξοδα αναστήλωσης του κατεστραμμένου μνημείου. Ωστόσο, χρησμός μαντείου απαγόρευε την ανακατασκευή του αγάλματος. Έτσι η προσφορά του Πτολεμαίου ΙΙΙ, δεν έγινε δεκτή.

Σχεδόν για μια χιλιετία, το άγαλμα παρέμεινε ερείπιο. Το 654 μ.Χ., η Ρόδος καταλήφθηκε από τους Άραβες, οι οποίοι αποσυναρμολόγησαν τα απομεινάρια του Κολοσσού και τα πούλησαν σε έναν Εβραίο έμπορο από τη Συρία. Λέγεται ότι τα κομμάτια του Κολοσσού μεταφέρθηκαν στη Συρία στις πλάτες 900 καμήλων.

Περιγραφή

 Aς ξεκαθαρίσουμε πρώτα μια παρεξήγηση σχετικά με την εμφάνιση του Κολοσσού. Για πολλά χρόνια πιστευόταν ότι ο Κολοσσός στεκόταν στην είσοδο του λιμανιού στο Μανδράκι, ένα από τα πολλά που υπήρχαν στη Ρόδο. Με δεδομένα το μέγεθος του αγάλματος και το πλάτος της εισόδου του λιμένος, αυτή η εκδοχή είναι περισσότερο αδύνατη, αν όχι απίθανη. Επιπλέον, ο πεσμένος Κολοσσός, θα είχε αποκλείσει την είσοδο του λιμανιού. Πιο πρόσφατες μελέτες προτείνουν ότι είχε ανεγερθεί είτε στον ανατολικό μώλο του λιμένα είτε ακόμη πιο βαθιά στην ενδοχώρα. Εν πάσει περιπτώσει, ποτέ δεν βρισκόταν στην είσοδο του λιμανιού.

Το έργο κατασκευάστηκε από τον Ρόδιο γλύπτη Χάρη από τη Λίνδο. Για να χτιστεί το άγαλμα, οι εργάτες του δημιούργησαν τα εξωτερικά τμήματα από χαλκό. Η βάση ήταν από άσπρο μάρμαρο και τα πόδια και οι αστράγαλοι κατασκευάστηκαν πρώτα. Το δημιούργημα σταδιακά ανεγέρθη, καθώς το χάλκινο περίβλημα ενισχύθηκε με σίδερο και πλίνθους. Για να φθάσουν οι εργάτες ψηλότερα, μια χωμάτινη ράμπα φτιάχθηκε γύρω απ'το άγαλμα, η οποία αργότερα αφαιρέθηκε. Όταν ολοκληρώθηκε, ο Κολοσσός είχε περίπου 33 μέτρα ύψος. Και όταν έπεσε, "λίγοι άνθρωποι μπορούσαν να αγκαλιάσουν τον αντίχειρά του", έγραψε ο Πλίνιος. 

Παρόλο που δε γνωρίζουμε ακριβώς το πραγματικό σχήμα και την εμφάνιση του Κολοσσού, μοντέρνες αναπαραστάσεις απεικονίζουν το άγαλμα να στέκεται κάθετα όρθιο και είναι πιο ακριβείς από παλαιότερες γκραβούρες... Παρά το γεγονός ότι εξαφανίστηκε από το πρόσωπο της γης, το αρχαίο αυτό Θαύμα, ενέπνευσε νεότερους καλλιτέχνες, όπως τον Γάλλο γλύπτη Αύγουστο Μπάρτολδυ, ο οποίος είναι γνωστός για το διάσημο δημιούργημά του "Το Άγαλμα της Ελευθερίας", που στολίζει το λιμάνι της Νέας Υόρκης στις Η.Π.Α. 

Βιβλιογραφία